Hayatım boyunca kesin yapmam dediğim bir sürü şeyin bağımlısı hatta bazılarının hastası oldum. Küçükken çok içki içmeye kalkmam dedim üniversitede bir büyük içmeden masadan kalkmaz oldum. Sigara bağımlısı olmak ne kelime içenleri evime sokmazdım, bugün tekelin iyi içici ödülü odamda asılı.” Üniversitedeyken İstanbul’a gidip yerleşenlere hafifçe “vay aptala bak” bakışı atardım. Bugün benimde ikametgâhımda İstanbul yazar oldu. İstanbul’dan gelip “haa orası karşıda” diyenlere kızıp “artiz Anadolu yakası diyemiyo mu?” deyip kızardım. Bende şimdi “karşı”da oturuyorum. “Olum deli misin âşık olunur mu akıllı olacaksın yolunda duracaksın” derdim başıma oda geldi, hem de kaç kere en azılısından. Normal bir insanın başına gelebilecek her şeyin aslında benimde başıma gelebileceğine inanmazdım hep.
Bir yerler de “HER TÜRK ASKER DOĞAR” duyarsam tebessüm eder hınzırca gülümser “hepsi değil” derdim. Meğer hakikaten her Türk asker doğarmış. Bu “asla” mında yıkılışına şahit olduktan sonra bundan sonra başıma her şey gelebilir diyebiliyorum.
Evet artık bütün o en klişe lafların manasını anlayabiliyorum. Benim arkamdan da “o şimdi asker” cümlesinin kurulması garip bir şekilde hoşuma bile gitmeye başladı. Benimde tertiplerim ve şafağım olacak. Yemin törenine çıkıp Türk Erkeği’nin sünnetten sonraki en büyük ritüeli ile yüzleşeceğim.
Neyse değerli dostlarım buradan haber alıp “olum niye haber vermiyosun” diyen dostlarıma haber niteliğinde olan bu kısa yazıdan duyuruyorum. Resmen evraklarımı aldım. Ben Ali Adnan Özgür aralık itibarı ile vatani görevini ( ne demekse hala komik geliyor bana) yapmaya gidiyor. En büyük asker sizin asker…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder